Suriye, iç savaşın derin yaralarını sarmaya çalışırken, Paris’te düzenlenecek uluslararası konferansa katılmama kararı aldı. Şam hükümeti, bu kararın gerekçelerini kamuoyuyla paylaştı ve konferansın "ulusal birliğe aykırı" olduğunu ifade etti. Peki, Suriye'nin bu tutumu ne anlama geliyor? Global siyaset açısından bu kararın sonuçları neler olabilir?
Şam hükümeti, iç savaşın etkisiyle içerisinde bulunduğu sıkıntılı süreçte yurt içindeki ve uluslararası alandaki siyasi manevralarını dikkatle yürütmek zorunda. Paris’teki konferans, Suriye’nin geleceği üzerinde etkili olabilecek bir toplantı olarak öne çıkıyordu. Şam yönetimi, bu tür toplantıları zamanla ulusal egemenliğin bir ihlali olarak görmeye başladı. Hükümet tarafından yapılan resmi açıklamada, “Konferans, Suriye’nin ulusal birliğini zayıflatacak unsurlar taşımaktadır. Bizim için önemli olan, Suriye’nin iç işlerine dış müdahale olmadan yön vermektir,” ifadeleri dikkat çekti.
Görüşmelere katılmamanın yanı sıra, Suriye'nin terörizmle mücadele konusundaki tutumu da bu kararın ardında yatıyor. Hükümet, Paris'teki toplantının, radikal grupların güçlenmesine sebep olacağını savunuyor. Buna ek olarak, geçmişte yapılan birçok uluslararası konferansta ortaya çıkan sorunlar da süreklilik kazanan bir endişe kaynağı. Suriye, bu tür toplantılara katıldığında, ülkedeki iç durumun ve güvenliğin daha da kötüleştiğini gözlemledi.
Şam hükümetinin bu kararına uluslararası alanda farklı tepkiler geldi. Bazı uzmanlar, bu durumun Suriye'nin ulusal birliğini güçlendirmek için bir fırsat olarak değerlendirilebileceğini belirtirken, diğerleri ise bunun mevcut durumu daha da karmaşık hale getireceğini düşünüyor. Paris’te yapılacak görüşmelerin Suriye için bir dönüm noktası olabileceği öngörülen bir senaryoydu ve Şam’ın katılmayışı, bu fırsatın kaçması olarak yorumlanıyor.
Öte yandan, muhalif gruplar ve dış destekçiler, Suriye hükümetinin bu tutumunu eleştiriyor. Onlar, “Şam yönetimi, uluslararası toplumun desteğini almak yerine, kendi izolasyonuna yakın bir yaklaşım benimsemiştir,” diyerek bu tavrı kınıyor. Yerel dinamikler ve uluslararası ilişkiler arasındaki dengeyi sağlamak zorunda olan Suriye için bu durum, çıkar çatışmalarının devam etmesine neden olabilir.
İleriye dönük olarak, Suriye hükümetinin bu durumu nasıl yönetip, hangi stratejileri geliştireceği merak konusu. Konferansa katılmayarak muhalefetle bir uzlaşma sağlayamayan Sham yönetimi, kendi içindeki grupları nasıl konsolide edecek? Uluslararası ilişkilerde daha fazla izolasyona gidecek mi? Bu sorular, Suriye’nin geleceği açısından kritik önem taşıyor.
Suriye'nin bu kararının uluslararası arena üzerindeki etkileri zamanla daha net bir şekilde ortaya çıkacaktır. Ancak hükümetin bu tutumu, hem iç siyasi dinamiklerde hem de yurtdışındaki destek arayışında yeni tartışmalara yol açabilir. Paris konferansının sonuçları, Suriye’nin iç meselelere müdahale ve uluslararası ilişkilerdeki konumunu yeniden şekillendirecektir. Şam hükümeti, bu tür diplomatik olaylardan gerektiği gibi etkilenmeden yükselebilecek mi? Bu kesinlikle izlenmeye değer bir durum.
